Met deze woorden introduceerde Tessa zich vorig jaar bij een workshop salarisonderhandelen. Een opgewekte vrouw van in de 30, werkzaam bij een universiteit, die dat hele “salarisgedoe” met frisse tegenzin tegemoet ging.
Tessa wist dat ze over niet al te lange tijd een salarisgesprek moest gaan voeren.
2 dingen stonden al vast voor haar:
- iedere willekeurige P&O’er zou haar zo naar onderin de salarisschaal kletsen, terwijl ze wist dat dit onterecht zou zijn;
- het gesprek zou haar niet alleen veel salaris gaan kosten, maar ook een heel slecht gevoel over haarzelf
Ze wilde dat niet laten gebeuren en besloot om na de workshop ook het 1 op 1 vervolg te doen.
Tijdens het salarisgesprek gebeurde precies waar ze bang voor was geweest:
Tessa kreeg, voor haar 11 jaar gerelateerde ervaring, een aanbod helemaal onderin de schaal die van toepassing was, zelfs op aanlooptrede 0. (ja, dat soort dingen gebeurt dus gewoon)
Toch ging ze na het gesprek met een waanzinnig goed salaris naar huis: ze eindigde bovenin in de schaal (50% hoger) + de afspraak om na een jaar naar een hogere schaal te gaan.
Hoe deed Tessa dat?
Dit waren de 3 succesfactoren van Tessa
“Mijn eerste succesfactor is dat ik heb geleerd om op een andere manier naar mijn CV te kijken: de waarde ervan in te zien en te kunnen benoemen. Zelfs uit een gat in je CV kun je een waardevolle ervaring halen! Het was voor mij ook een eye-opener dat allerlei nevenactiviteiten waarde hebben, dus niet alleen promoveren en publicaties, maar ook het vrijwilligerswerk of het wijkfeest organiseren.
Het tweede wat mij enorm hielp, was van te voren een aantal reacties door te nemen op mogelijke opmerkingen tijdens de salarisonderhandeling. Hierdoor heb ik de durf gevonden om die ook daadwerkelijk te plaatsen.
Ten derde kende ik door de voorbereiding mijn marktwaarde beter. Dat gaf me het gevoel dat mijn salariseis niet onredelijk was en zo kon ik achter mijn eis staan, zonder uit ongemakkelijkheid dusdanige compromissen te gaan sluiten waarbij ik er zelf bij in zou schieten.”