Auteur: Caro Ritsma

Kortom, geen vuiltje aan de lucht.

Totdat ze bij toeval een overzicht van alle salarissen onder de klep van het kopieerapparaat vond en die begon ze te lezen. Ze vertelde: “Ik verdiende minder dan de secretaresse. En die werkte ook nog parttime.”

Waarschijnlijk was ze liever uit een reuzenrad gevallen.
Of in een arctisch wak.

Dit liep natuurlijk niet goed af. Hoewel ze helemaal niet wegwilde bij haar werkgever, Veerle kon ze geen seconde langer meer blijven.

Het was een harde les, van een waardeloze werkgever, maar ook Veerle had hier een aandeel in. Ze had het onderwerp ‘salaris’ altijd vermeden en nooit haar marktwaarde onderzocht. Daardoor liet ze zich makkelijk om de tuin leiden en er zijn zat werkgevers die daar meteen gebruik van maken.

Gelukkig kom ik dit soort extreme verhalen niet vaak tegen, maar wel dat het voor de meeste mensen heel lastig blijkt te zijn om te bepalen wat hun marktwaarde is.

Vind jij dat ook lastig?

Of is het gewoon tijd om weer eens een salaris check-up te doen?

Meld je dan meteen aan voor mijn webinar ‘Klopt mijn salaris wel?’
Daarin ga ik precies vertellen hoe je erachter kan komen wat jouw werk op de arbeidsmarkt waard is.

Het webinar wordt gehouden op 16 en 19 november a.s. om 20.00 uur.

Overigens kwam het later goed met het salaris van Veerle. Ze was weliswaar veel geld misgelopen, maar bij een nieuwe werkgever kreeg ze gelukkig wel het salaris dat ze waard was.

Na een paar weken probeer je het maar van je af te zetten. Je hebt tenslotte leuke collega’s en interessant werk waarin je heel veel kansen krijgt. Dat is ook wat waard. Volgend jaar maar weer opnieuw proberen.

Herken je dat?

Lees dan vooral verder.
Het zou namelijk best eens kunnen dat jij je eigen salarisverhoging in de weg zit.

Ja. Met een goed verhaal kan je bij je huidige werkgever namelijk een eind komen. Geregeld maak ik het mee: 10-25% meer salaris. Maar dat ga jij nooit krijgen zolang je denkt dat er maar 1 strategie is.

Alles of niets

 Dit is een strategie die zich vooral als een scenario je hoofd afspeelt. Het gaat ongeveer zo:

• Je pept jezelf op: “Het is volledig terecht dat ik een hoger salaris krijg.”;
• “Want ik werk hard en heb dit jaar geweldige prestaties geleverd.”;
• En dan het laatste zetje: “Het is niet meer acceptabel, hier MOET een hoger salaris komen!!”

Maar dan doemen er spoken op in je hoofd op. Wat als je niets krijgt? Wie A zegt, moet natuurlijk wel B zeggen. Opstappen dus. Oh nee! Dat is niet de bedoeling!

Dus voer je in werkelijkheid een ander scenario uit. Vriendelijk informeer je of er wellicht een kans bestaat op een hoger salaris. En dan wordt het NIETS. Misschien volgend jaar dan…

‘Alles of niets’ kan alleen maar werken als je daadwerkelijk van plan bent te vertrekken wanneer je geen hoger salaris krijgt. In alle andere gevallen verlamt het je salarisonderhandeling.

Natuurlijk kan het anders. Als je er echt een onderhandeling van maakt.

In 3 stappen meer salaris bij je huidige werkgever

Pak het subtieler aan. Zet jezelf niet onder druk en bedenk dat het zoeken van ander werk altijd nog kan. Dat hoef je nu niet te beslissen. Net zomin hoef je nu te beslissen dat je sowieso blijft, of er nu wel of geen verhoging komt. Dat geeft rust, zodat je de volgende 3 stappen kan zetten.

• Je gaat om te beginnen onderzoeken wat in jouw geval de redenen zijn om tot salarisverhoging over te gaan. Denk bijvoorbeeld aan: je individuele prestatie, taakverzwaring, je marktwaarde;
• Kijk wat een goed moment zou zijn voor het gesprek hierover. Het kan tijdens je jaargesprek, maar er zijn meer mogelijkheden. Daar vertel ik binnenkort meer over.
• Hou je opties open, ook tijdens het gesprek. Jouw leidinggevende zal tijdens het gesprek of daarna, bij jou gaan peilen wat de stand is: ga je weg als je de salarisverhoging niet krijgt? Dit is een echt ‘onderhandelspelmoment’, waar je het beste van tevoren een goed zinnetje voor kan bedenken.  Zoiets als ‘ja, dat weet ik eerlijk gezegd nog niet’ of ‘daar zal ik me op moeten beraden’ en, ook mooi, ‘het moet natuurlijk wel goed blijven voelen hier’. Het helpt als je ogen daarbij helemaal in de vraagtekenstand staan.

Het mooie van dit standpunt is, dat je de ander laat denken dat je zou kunnen vertrekken zonder dat je dat letterlijk hoeft te zeggen.

Hiermee doe je 2 dingen.

Ten eerste zeg je impliciet dat je eigenlijk nog geen seconde hebt overwogen dat het redelijk zou zijn dat je geen verhoging krijgt. Met andere woorden: je legt bij de ander neer om uit te leggen waarom dat niet logisch zou zijn.
Ten tweede zet je de ander aan het werk. Als men tevreden is met jou en je werk, zal men het verlies van jouw vertrek gaan calculeren en vervolgens gaan afwegen welke investering daar tegenover zou moeten staan. Vraag je leidinggevende je verzoek serieus te nemen en wanneer je antwoord kunt verwachten.

Daarna is geduld een schone zaak 🙂 

Of dit nu een promotie wordt genoemd of niet, met dit soort veranderingen heb je zonder meer aanleiding om je salaris te bespreken. En daarom zit je nu bij je baas: de inhoud is duidelijk, nu nog het juiste salaris erbij.

Je hebt je helemaal voorbereid en voert het gesprek volgens het boekje: 

• Je weet precies wat voor jou een marktconform salaris is;
• Je weet welke secundaire voorwaarden je wilt;
• Je bent supergemotiveerd om een klinkend resultaat te behalen.

Tijdens het onderhandelingsgesprek heb je op tafel gelegd wat jouw salaris zou moeten zijn en toen de HR medewerker om een toelichting vroeg, gaf je een goed onderbouwd verhaal.  

Uitstekend gedaan.  

En toch krijg je het gevraagde salaris niet. Want, wordt er opeens gezegd: ‘laat eerst maar eens zien wat je waard bent’.  

Is dat nou een eerlijk argument?  

Veel mensen zullen begripvol knikken, als ze dit horen. Je werkgever heeft je deze taken tenslotte nog niet zien uitvoeren. Maar verder, moet je het echt eerst laten zien voordat je het beloond krijgt? 

Ik kan er kort over zin: nee.

3X WEERWOORD

Wijs dit argument onmiddellijk af, er zijn namelijk 3 redenen waarom dit niet acceptabel is: 

1. Je werkgever ként jou en je werk. Het zal echt niet de eerste keer zijn dat je bij deze organisatie iets doet wat je niet eerder hebt gedaan. Als je baas een beetje heeft opgelet, weet deze dus of je in staat bent je nieuwe dingen eigen te maken. Mogelijk is hier ook overleg over geweest met HR. Er is dus voldoende expertise rond jouw kunnen om in te schatten dat je het kunt. Dat is ook precies de reden dat je dit takenpakket nu hebt, tenslotte 😉
2. Je behoort beloond te worden voor de taken die je daadwerkelijk gaat vervullen. De keukenhulp die chef-kok wordt krijgt ook het salaris van de chef-kok. Dat heet ‘loon naar werken’.
3. Ook is er altijd het argument van marktwaarde. Is het nu eerlijk om van jou te verwachten dat deze organisatie je minder betaald dan je elders zou kunnen verdienen? Of wat er betaald zou moeten worden als er iemand van buiten zou worden aangenomen?