“Dus jij bent eigenlijk…”

Het afgelopen jaar had ik last van een huiskamersituatie: je ziet dat het anders moet, maar hoe? Jammer genoeg ben ik een dwaallichtje op dit punt; ik weet pas wat ik mooi vind als ik het daadwerkelijk voor me zie. 

Dat is iets te bewerkelijk en daarom volgde ik afgelopen zaterdag een workshop over interieur en kleur.

Tijdens de workshop stelden de deelnemers zich even voor. Er was een HR manager bij.

‘Oh’, zei ze toen ik vertelde wat ik deed, ‘dus jij bent eigenlijk de …’

De vijand.

Ik heb deze ‘feedback’ eerder teruggekregen vanuit het HR veld, maar het was een sympathieke vrouw en ze slikte het woord nog net op tijd in.

Dit soort primaire reacties zijn precies de reden dat ik mijn klanten altijd adviseer om niet hardop te verkondigen dat ze mijn hulp hebben ingeroepen.

Want ja, wat zou jij als HR manager doen als de vijand aan de bedrijfspoort staat?

Precies. Het maakt je salarisgesprek gecompliceerder en je gaat een minder goed resultaat boeken.

Op zo’n moment wil ik liefst schreeuwen dat wat ik doe juist goed is voor de organisatie, want een goed marktconform salaris maakt een ander mens van je medewerkers. Een mens met meer vertrouwen in zichzelf en zeer gemotiveerd het beste van zichzelf te geven.

Vorige week nog, kreeg ik deze reactie, van een wat verbaasde klant die net een mooi resultaat had geboekt: ‘Gek genoeg motiveert het”.

Diezelfde ervaring had ik na de workshop Interieur en kleur (van Ilona Kröber, onthoud die naam!). Natuurlijk had ik ook in een  verfwinkel een aantal mooie kleuren kunnen uitkiezen, maar dan had ik het probleem simpelweg vooruitgeschoven. In plaats daarvan ging ik vol ideeën naar huis. Daar legde ik de collage die ik had gemaakt op de huiskamervloer en keek om me heen. 

Tot mijn grote verbazing wist ik in een klap hoe het eruit zou komen te zien.