Hoe tel je ervaring mee als je parttime hebt gewerkt of een periode afwezig was?

  • 'Ik heb 3 kinderen gekregen en daarvoor 3x 4 maanden verlof gehad. Heb ik dan een jaar minder ervaring mee te nemen in mijn toekomstige salaris?'
  • 'Wat moet ik van mijn werkervaring aftrekken voor het feit dat ik altijd parttime heb gewerkt?'
  • 'Tijdens mijn dienstverband bij X heb ik een ¾ jaar niet gewerkt in verband met een burnout, telt die periode dan wel mee als werkervaring?'
  • Kortgeleden kreeg ik tijdens trainingen die ik gaf opnieuw deze vragen en besloot ik het antwoord eens goed uit te werken.

    Het antwoord op deze vragen is:

    alle werkervaring telt volledig mee, ook als je (deels) afwezig was en/of parttime werkte.

    Hieronder leg ik dat uit aan de hand van de cao (of neem je  personeelsreglement erbij), de praktijk en de maatschappelijke context.

    Cao

    Als je in dienst komt bij een organisatie die een cao volgt, heb je vaak recht op een jaarlijkse periodieke verhoging. Ieder jaar dat je werkt, wordt je toegenomen ervaring met een extra periodiek (trede) beloond. Hier wordt doorgaans alleen aan getornd als je functioneren op de agenda staat.

    Werk je parttime of ben je tijdelijk afwezig geweest, dan krijg je die periodiek vaak net zo goed. Wanneer je hier vanuit redeneert, dan is het volkomen logisch dat dit principe ook geldt voor je eerdere ervaringsjaren.

    Let wel: dit is de grote lijn. Check altijd in je eigen cao wat er precies staat over de jaarlijkse verhoging.

    Praktijk

    In de praktijk zie ik dit principe terug.

    Zelden maak ik mee dat parttime werken of perioden van afwezigheid worden op tafel worden gelegd als reden om bijvoorbeeld vijf ervaringsjaren voor maar drie mee te tellen. Terecht.

    Gebeurt het toch, stel dan eens de volgende vraag: ‘Als ik hier straks 3 dagen per week kom werken krijg ik toch ook jaarlijks een periodieke verhoging? Waarom zou dat dan niet gelden voor de jaren die ik er al op heb zitten?’

    Context

    Los van de cao en regels rond de periodieken is er ook nog zoiets als de maatschappelijke context. De maatschappij, dat zijn wij en dat geldt ook voor werkgevers.

    Je bent geen robot die elke dag z’n klusje doet; medewerkers zijn mensen met alles erop en eraan. Dus krijgen medewerkers kinderen, worden ze soms ziek of hebben ze speciaal verlof nodig. Het hoort erbij en de wet biedt daar allerlei regelingen voor, want: ‘zo doen we dat met elkaar’. Een goede werkgever beseft dat dit waarde heeft en ook de eigen toekomst waarborgt.

    Uiteindelijk blijf je langer en beter je werk doen als je werk-privébalans in orde is. En voor wie kinderen grootbrengt: dankzij jou staan er straks weer nieuwe arbeidskrachten aan de poort.

    Dankzij jou kan de organisatie blijven bestaan.