“Zorgen maken is het visualiseren van de toekomst die je niet wilt”
Deze quote las ik laatst ergens en ik krijg er nog steeds een goed humeur van. Het zet mij namelijk gelijk in het juiste spoor als ik ergens over loop te piekeren.
Want ik denk gelijk: wat wil ik dan wel?
En: hoe zou ik daar kunnen komen?
Dat voelt een stuk lekkerder. Dan ga ik namelijk in oplossingen denken en heb ik de touwtjes weer in handen.
Zorgen geven me daarentegen een gevoel van machteloosheid en dat leidt doorgaans niet tot mijn beste beslissingen. Eerder tot paniekvoetbal.
Dat kom ik ook vaak tegen bij salarisonderhandelingen.
“Laat ik maar akkoord gaan met het geboden salaris, want ik heb al 2 dagen niets van ze gehoord. Ze zijn vast boos omdat ik veel te veel salaris wil. Straks willen ze me helemaal niet meer.”
In werkelijkheid speelt er waarschijnlijk iets van het volgende:
- Er zijn dringende andere zaken in de organisatie, die nu even voorgaan;
- Men laat het even bezinken, een paar dagen zijn dan zo voorbij;
- De persoon die over het budget gaat, is net een paar dagen ziek;
- Men wil overleggen met de toekomstige leidinggevende en dat komt er de eerste dagen even niet van;
- Of het is gewoon tactiek…..
Doorgaans komt het vanzelf goed, als je maar rustig blijft vertrouwen: op je eigen aanpak en op het resultaat dat je wilt behalen.
Eigenlijk is dat de essentie van wat ik mensen leer en laat voelen: je bent niet een krachteloos klein poppetje tegenover een grote, machtige organisatie die voor jou het resultaat bepaalt .
Jij kan de leiding nemen in wat je wilt en kunt bereiken: het salaris dat je waard bent.